zijn we weer

Hier een nieuw verslag van de van Erpjes

Afgelopen zondag zijn we vertrokken naar valladolid waar we 2 nachten in een hotel zijn gebleven (maria del luz).
Het hotel kosten maar 440 pesos per nacht (dat is zo'n 22 euro's) en voor het ontbijt moesten we nog eens 50 pesos betalen
(dat is zo'n 2,50 euro's).

Op zondag zijn we een tochtje door het dorpje gaan maken en rond 19.00 zijn we lekker gaan eten in het hotel.
Kleine Eefje sliep samen met mij op een kamer en Dion sliep samen met Veerle. Eefje vond het hotel de eerste avond
maar niks, maar uiteindelijk is ze bij ons aan de tafel in de wandelwagen in slaap gevallen.
De rest van de eerste nacht is prima gegaan.

Op maandag zijn we naar het wereldwonder Chitzen Itza geweest, waar pap, mam, Dion en Eefje even snel rondgelopen
hebben. Ik heb me met Veerle onder een boom gepland, aangezien de temperatuur toch aardig opliep.
Wel leuk om onder zo'n boom te zitten en met de Mexicaanse bevolking te kletsen. Veerle heeft zelfs
de fles gekregen van een opaatje. De meneer was als 41 jaar gids in Chitzen Itza en had in zijn hele leven al
1,5 miljoen kilometer afgelegd tussen alle plaatsen waar hij gids was (Merida en Tulum). Daarna kwam er een
meisje naast me zitten die zakdoekjes verkocht ook zij bleef zeker een half uur zitten om Veerle te bewonderen.
Mam heeft in Chitzen Itza flink wat souveniers kunnen inslaan. Het kosten hier werkelijk bijna niks. Hele
mooie beeldjes kreeg je al voor 10 pesos (dat is 0.53 cent). Wij hebben ons nog 3 mooie maskers gekocht voor
aan de muur. Het tochtje na Valladolid duurde trouwens 2,5 uur en naar Chitzen Itza zo'n 1 uur. Onder weg naar
Valladolid zijn we nog in een dorpje gestopt om even naar de WC te gaan. De wc werd nog even snel voor ons schoon
gemaakt en pap had zijn eerste ervaring met een woning van het "normale" Mexicaanse volk. Hier slapen ze dus met
een heel gezin in een kamertjes tussen de uien en de aardappels in.
's Avonds speelde er nog een fanfare in het park van Valladolid die ons ernstig aan het lachen bracht (net een
carnavalsharmonie- vals vals en nogmaals vals).

Dinsdag zijn we naar TUlum gereden waar we pap en mam kennis hebben laten maken met cabanas. Mam gaf al snel aan
dat ze zich niet zag slapen in zo'n cabana dus zijn we opzoek gegaan naar een huis. O een cabana is trouwens een
hutje. Na zo'n 5 hotels gevraagd te hebben bleek het toch aardig bezet te zijn in TUlum en zijn we terug gegaan
naar de eerste plek waar we waren. Zij hadden een huis te huur, maar de badkamer was daar nog niet klaar van. Die
nacht hebben de slaapkamer in het huis gehuurd en voor ons een cabana. We hebben met z'n vieren in zo'n hutje geslapen
, wat trouwens erg goed ging (we lagen lekker veilig onder de klamboe). Pa en ma hebben echter geen oog dicht gedaan
omdat er een flinke kakkerlak op hun kamer zat (die pap kappot gemaakt heeft) en dat om 24.00 uur de stroom uit ging
. Het wordt dan echt stik en stik en stik donker. Bijna in heel Tulum (in ieder geval direct aan de kust) gaat de
electro om 24.00 uit. Ze hebben de rest van de nacht niks meer geslapen (mam had een zaklantaren bij zich die elk
uur opgedraaid moest worden -met dynamo- en dat hebben ze dus ook gedaan). Wel hebben ze genoten van de zonsopgang
(hihihi). O ma zei dat ze geen last heeft gehad van de jetlag maar van de cabanalag. Ze lagen gisterenavond al
om 19.00 in bed.
Na de cabana ervaring zijn we maar naar huis gereden en hebben we veilig thuis geslapen. We hebben 's ochtends nog
geprobeerd een boottocht door het Sian K'aan reservaat te maken, maar helaas zat de excursie helemaal vol (kunnen
we nog iets voor volgend jaar bewaren).

Vandaag ben ik met mam erop uitgetrokken om de voedselpakketten voor de arme mensen te kopen. We hadden 10 winkel-
wagens vol met spullen en op dit moment staat bijna onze hele onderverdieping vol met spullen (shampoo, zout, rijst
bonen, tandpasta, tandenborstels, chloor, wasmiddel, thee, wasknijpers, zeep, potjes, koekjes, etc, etc, etc, etc,).
Mam had 900 euro opgehaald en we hebben 45 pakketten gemaakt. Het was trouwens wel lachen in de winkel. Uiteindelijk
waren er zich 3 managers mee aan het bemoeien en stonden er zo'n 9 andere personeelsleden erbij.
Zaterdag gaan we de eerste 22 pakketten rond brengen en voor maandag staat de rest op het programma.

De dagen dat mijn ouders nog hier zijn beginnen af te tellen. Ik moet zeggen dat ik weer behoorlijk opkijk tegen
het naderende afscheid en de dagen die daarna volgen (het is dan toch erg stil in huis en de slaapkamer waar hun
sliepen is dan weer leeg). Maar ja even weer door de zure appel heen bijten in november zien we elkaar weer.

greets
Winny