zondag 24 mei 2009
regentijd begonnen
Het is wel te merken dat de regentijd is begonnen. Afgelopen week hebben we al 3 serieuze regenbuien gehad. Van vrijdag op zaterdag heeft het zo hard geregend dat er tot zondagochtend nog plassen water op de wegen stonden (met 35-36 graden warmte verdamp hier alles super snel). We hadden buiten nog een glas staan en daar is toch zeker zo'n 5 centimeter water in gevallen en dat is toch best veel. Helaas hebben we ook 's nachts zo'n 2 uur niet kunnen slapen, omdat het weer ons uit de slaap hield. De flitsen van het onweer kwamen echt om de 2 seconden en het leek dat ook wel een discotheek (nog nooooooit zoveel onweersflitsen gezien). GElukkig kwam het onweer niet echt dicht blij maar bleef het een constante stroom van gedonder.
Het is nu wel echt heel er drukkend warm. Heel anders als voorheen.
Vandaag zijn we met 2 bevriende stellen naar het strand geweest en hebben daar heen heerlijke luie zondag gehad. Gisteren zijn Dion en ik gaan uiteten en heeft Cynthia een meid die in onze wijk woont op de kids gelet (deze lagen wel al in bed).
Afgelopen week de gastank laten komen (laatste keer was toen mijn ouders hier waren) en we hoefde maar 400 pesos te betalen (dat is minder dan 25 euro p 2 maanden tijd).
Feestjes:
De feestjes die hier worden gehouden voor de verjaardag van een kind zijn echt belachelijk groot. Toen we in Bacalar waren was er zo'n feest in de zaak waar wij zijn gaan eten. Het meisje dat jarig was was 7 geworden en liep als sprookjesprinses rond (echt in zo'n megajurk). Er waren wel 80 mensen op de verjaardag en de tafel met kado's waren enorm. Er was muziek, enorme taart, cadeau bij het afscheid nemen en noem maar op hoe gek het kan (springkussen, googelaars, clowns, etc. etc.)
Arme Eefje zal het volgende maand toch moeten doen met een taartje en een leuke piñata (en natuurlijk nog een leuk kado)
Nou dat was het even zo
Groeten en tot volgende week
Het is nu wel echt heel er drukkend warm. Heel anders als voorheen.
Vandaag zijn we met 2 bevriende stellen naar het strand geweest en hebben daar heen heerlijke luie zondag gehad. Gisteren zijn Dion en ik gaan uiteten en heeft Cynthia een meid die in onze wijk woont op de kids gelet (deze lagen wel al in bed).
Afgelopen week de gastank laten komen (laatste keer was toen mijn ouders hier waren) en we hoefde maar 400 pesos te betalen (dat is minder dan 25 euro p 2 maanden tijd).
Feestjes:
De feestjes die hier worden gehouden voor de verjaardag van een kind zijn echt belachelijk groot. Toen we in Bacalar waren was er zo'n feest in de zaak waar wij zijn gaan eten. Het meisje dat jarig was was 7 geworden en liep als sprookjesprinses rond (echt in zo'n megajurk). Er waren wel 80 mensen op de verjaardag en de tafel met kado's waren enorm. Er was muziek, enorme taart, cadeau bij het afscheid nemen en noem maar op hoe gek het kan (springkussen, googelaars, clowns, etc. etc.)
Arme Eefje zal het volgende maand toch moeten doen met een taartje en een leuke piñata (en natuurlijk nog een leuk kado)
Nou dat was het even zo
Groeten en tot volgende week
maandag 18 mei 2009
Bacalar
Afgelopen weekend naar Bacalar geweest (voor degene die het wilt opzoeken dit ligt een stukje boven Chetumal in het zuiden van Quintana Roo (provincie waar wij wonen)). Bacalar wordt het "meer van de 7 kleuren blauw genoemd" en inderdaad blauw was het meer. Het was een heerlijke plek om te zitten en hebben volop genoten van de rust en de natuur. Vanuit Bacalar zijn we naar de ruines van Chicanná geweest (meestal heb ik niet zoveel met ruines, omdat ik ze best allemaal op elkaar vind lijken, maar deze waren toch wel mooi. Er was heel veel bewaard gebleven van de details in de ruines en details dat vind ik juist wel mooi). O deze plek ligt zo'n 150 kilometer verder landinwaarts en ligt aan de MEX186 (autoweg). VAnuit Chicanná hebben we nog geprobeerd om naar de tempels van Calakmul te gaan, maar toen begon het toch al laat te worden en we moesten nog eens 2 uur terugrijden. O de toch naar Bacalar duurde iets meer dan 4 uur. Dicht bij Calakmul hebben nog heerlijk gegeten in een exclusief restaurant midden in de jungle. Heel even hebben we nog overwogen om daar te overnachten, maar we vonden de terugreis van meer dan 6 uur op maandag dan toch wel erg lang. 'S avonds zijn we dan toch gewoon weer naar Bacalar gegaan en hebben daar een ander hotel genomen als de eerste nacht (dit om de plaatselijke economie een beetje te stimuleren, want die Mexicanen hebben het toch wel zwaar op dit moment- komt geen toerist meer deze kant op). Het hotel (eigenlijk was het geen hotel, maar verhuurde ze een aantal huisjes) van de tweede nacht was hartstikke leuk en wordt zeker weten op onze tocht naar Palenque en Sint Christobal ook aan gedaan (ons plan is om in de maand juni zo'n twee weken hier rond te gaan reizen).
Op de terugweg naar Playa kregen we zo'n 40 kilometer voor Felipe Carrillo Puerto een lekke band. Gelukkig hadden we alle gereedschap aan boord en hebben we de noodband kunnen gebruiken. In Felipe Carrillo Puerto hebben we voor zo'n 60 euro's een nieuwe band erop laten leggen (was binnen 10 minuten geregeld).
O wat trouwens ook nog leuk was, is dat wij, als officieel geregistreerde migranten, gratis toegang krijgen tot alle tempelplaatsen in Mexico (op zondag helemaal gratis en door de weeks tot 80% korting).
Ik zal de komende week nog eens een paar foto's op de site zetten van dit weekend.
Over twee weken willen we naar een all-inclusive hotel gaan, aangezien deze nu hun prijzen met zo'n 50 tot 80% verlaagd hebben. Op dit moment is de hele toeristenindustrie alleen nog maar gericht op de inwoners van Quintana Roo en daar gaan we dus even lekker van mee genieten.
Aanstaande zaterdag gaan Dion en ik uiteten en blijven de meiden bij een meid van 20 jaar die onze naast-naast-naast-naast buren is. Zij wil graag wat geld verdienen en is de afgelopen week de hele buurt rond gegaan om aan te geven dat zij doet babysitten.
Dat was het weer even zo
hasta pronto
WInny
Op de terugweg naar Playa kregen we zo'n 40 kilometer voor Felipe Carrillo Puerto een lekke band. Gelukkig hadden we alle gereedschap aan boord en hebben we de noodband kunnen gebruiken. In Felipe Carrillo Puerto hebben we voor zo'n 60 euro's een nieuwe band erop laten leggen (was binnen 10 minuten geregeld).
O wat trouwens ook nog leuk was, is dat wij, als officieel geregistreerde migranten, gratis toegang krijgen tot alle tempelplaatsen in Mexico (op zondag helemaal gratis en door de weeks tot 80% korting).
Ik zal de komende week nog eens een paar foto's op de site zetten van dit weekend.
Over twee weken willen we naar een all-inclusive hotel gaan, aangezien deze nu hun prijzen met zo'n 50 tot 80% verlaagd hebben. Op dit moment is de hele toeristenindustrie alleen nog maar gericht op de inwoners van Quintana Roo en daar gaan we dus even lekker van mee genieten.
Aanstaande zaterdag gaan Dion en ik uiteten en blijven de meiden bij een meid van 20 jaar die onze naast-naast-naast-naast buren is. Zij wil graag wat geld verdienen en is de afgelopen week de hele buurt rond gegaan om aan te geven dat zij doet babysitten.
Dat was het weer even zo
hasta pronto
WInny
zaterdag 9 mei 2009
Voor ons geen kindermeisje meer
Nou een beetje rare week hier gehad.
Zoals vele waarschijnlijk al weten stond dus vorige week zondag Patty (ons kindermeisje) huilend voor de deur. Ze was weggelopen bij haar man omdat die haar geslagen had. We hebben haar voorgesteld om een week bij ons te blijven en dat we dan zouden kijken wat er ging gebeuren. Zondagmiddag zijn we samen met haar Mark en Emily gaan opzoeken in Akumal (dit is mijn broer en zijn vriendin die op vakantie waren in Mexico). Patty zag voor de eerste keer in haar leven de zee en was erg onder de indruk van hoe mooi het was (na zo'n paar uur durfde ze zelfs even met haar voeten in de zee te staan). Zondagnacht hebben Dion en ik bijna geen oog dicht gedaan, omdat we bang waren dat Patty misschien toch een dubbele agenda zou hebben (we leven hier in een land waar het verschil tussen armoede en rijk enorm is. Wij behoren tot de rijkere van het land en lopen hierdoor ook risico dat iemand op ons geld uit is). De andere nachten hebben we achter de deur van de meiden een glas gezet, zodat we het zouden horen als iemand hun kamer binnen ging. Met dit glas achter de deur lukte het mij om toch weer in slaap te komen, maar bij Dion bleef de waaklamp de rest van de week aan.
Maandag ben ik met Patty naar de bank geweest, want ze had 900 pesos (rond de 50 euro) voor haar gezin in Chiapas gespaard (in Chiapas wonen haar vier kinderen bij haar schoonzus). Na de bank zijn we naar het ziekenhuis geweest, omdat Patty zo'n 3 maanden zwanger is en nog geen enkel controle heeft gehad. In het ziekenhuis hebben we zo'n 3 uur zitten wachten om van een "arts" te horen te krijgen dat ze bloed moest laten prikken om te bevestigen dat ze zwanger is. Nou in dat ziekenhuis heb ik mijn ogen uit gekeken. Eerst moesten we in een rij staan om een nummer te krijgen. Daarna moest je wachten dat dat nummer werd omgeroepen om vervolgens in de rij te gaan staan bij het archief (hier staan dus rekken vol met dossier van patienten- allemaal hand geschreven). Patty was een nieuwe patient dus ze kreeg een nieuw dossier (o de wachtrij was precies voor de klapdeuren naar de eerste hulp- erg praktisch ingericht allemaal- ook niet zo fijn voor de mensen die in de rij staan te wachten en een gratis kijken kunnen nemen naar de patiente van de eerste hulp). Daarna moesten we naar de achterkant van het ziekenhuisje lopen (de parkeerplaats van de ambulance) om in een rij te staan om te betalen (Patty heeft geen verzekering dus wij hebben voor haar het consult met de dokter betaald 55 pesos). Nadat we betaald hadden konden we gaan wachten dat haar naam werd opgeroepen om gewogen te worden (ook werd de temperatuur en de bloeddruk opgenomen). Zo'n anderhalf uur lang heb ik geprobeerd enige logica te vinden in de volgorde van het oproepen, maar helaas geen logica.
Nadat Patty gewogen was en haar bloeddruk en temperatuur was opgenomen (wat trouwens open en bloot in de open hal gebeurde- hoezo privacy) mochten we wachten op het oproepen om bij de "arts" naar binnen te gaan. Eindelijk waren we dan aan de beurt en toen kregen we van die aardige meneer te horen dat ze bloed moest laten prikken. Dat was echt alles geen onderzoek van haar buiken of aanvullende vragen (echt helemaal niks). We kregen een briefje mee voor het bloedprikken, maar daarvoor moesten we wel 2 uur wachten. Om mijn beste Spaans heb ik de "arts" uitgelegd dat ik echt geen twee uur meer ging wachten en welke andere oplossing er was. We konden ook naar een prive laboratorium gaan om daar het bloed te laten onderzoeken.
Wat ik als erg storend heb ervaren is dat 55 pesos voor een ziekenhuis bezoek voor mensen zoals Patty echt heeeeeeeeeel veeeeeeel geld is en dat er dan nog niet eens serieus naar haar wordt gekeken.
Voor het bloedonderzoek in het private laboratorium waren we 150 pesos kwijt en hadden we direct de uitslag. Met deze uitslag moesten we terug naar de arts in het ziekenhuis, maar als brutale geemancipeerde vrouw heb ik de uitslag gewoon geopend en ben ik op de stoel van de dokter gaan zitten. Bij resultato stond Positivo dus jip je bent zwanger zei ik tegen Patty (zo dat heeft ons weer 55 pesos uitgespaard).
Nou de rest van de verhalen over de afgelopen week komen nog wel. Ga nu eens lekker zwetend de heerlijk `frisse` nacht tegenmoet (het koelt hier maar af tot 23 graden).
O voor de mensen die mijn mail hebben ontvangen gooi hem maar in de prullenbak, want het hele idee is niet doorgegaan.
Winny
Zoals vele waarschijnlijk al weten stond dus vorige week zondag Patty (ons kindermeisje) huilend voor de deur. Ze was weggelopen bij haar man omdat die haar geslagen had. We hebben haar voorgesteld om een week bij ons te blijven en dat we dan zouden kijken wat er ging gebeuren. Zondagmiddag zijn we samen met haar Mark en Emily gaan opzoeken in Akumal (dit is mijn broer en zijn vriendin die op vakantie waren in Mexico). Patty zag voor de eerste keer in haar leven de zee en was erg onder de indruk van hoe mooi het was (na zo'n paar uur durfde ze zelfs even met haar voeten in de zee te staan). Zondagnacht hebben Dion en ik bijna geen oog dicht gedaan, omdat we bang waren dat Patty misschien toch een dubbele agenda zou hebben (we leven hier in een land waar het verschil tussen armoede en rijk enorm is. Wij behoren tot de rijkere van het land en lopen hierdoor ook risico dat iemand op ons geld uit is). De andere nachten hebben we achter de deur van de meiden een glas gezet, zodat we het zouden horen als iemand hun kamer binnen ging. Met dit glas achter de deur lukte het mij om toch weer in slaap te komen, maar bij Dion bleef de waaklamp de rest van de week aan.
Maandag ben ik met Patty naar de bank geweest, want ze had 900 pesos (rond de 50 euro) voor haar gezin in Chiapas gespaard (in Chiapas wonen haar vier kinderen bij haar schoonzus). Na de bank zijn we naar het ziekenhuis geweest, omdat Patty zo'n 3 maanden zwanger is en nog geen enkel controle heeft gehad. In het ziekenhuis hebben we zo'n 3 uur zitten wachten om van een "arts" te horen te krijgen dat ze bloed moest laten prikken om te bevestigen dat ze zwanger is. Nou in dat ziekenhuis heb ik mijn ogen uit gekeken. Eerst moesten we in een rij staan om een nummer te krijgen. Daarna moest je wachten dat dat nummer werd omgeroepen om vervolgens in de rij te gaan staan bij het archief (hier staan dus rekken vol met dossier van patienten- allemaal hand geschreven). Patty was een nieuwe patient dus ze kreeg een nieuw dossier (o de wachtrij was precies voor de klapdeuren naar de eerste hulp- erg praktisch ingericht allemaal- ook niet zo fijn voor de mensen die in de rij staan te wachten en een gratis kijken kunnen nemen naar de patiente van de eerste hulp). Daarna moesten we naar de achterkant van het ziekenhuisje lopen (de parkeerplaats van de ambulance) om in een rij te staan om te betalen (Patty heeft geen verzekering dus wij hebben voor haar het consult met de dokter betaald 55 pesos). Nadat we betaald hadden konden we gaan wachten dat haar naam werd opgeroepen om gewogen te worden (ook werd de temperatuur en de bloeddruk opgenomen). Zo'n anderhalf uur lang heb ik geprobeerd enige logica te vinden in de volgorde van het oproepen, maar helaas geen logica.
Nadat Patty gewogen was en haar bloeddruk en temperatuur was opgenomen (wat trouwens open en bloot in de open hal gebeurde- hoezo privacy) mochten we wachten op het oproepen om bij de "arts" naar binnen te gaan. Eindelijk waren we dan aan de beurt en toen kregen we van die aardige meneer te horen dat ze bloed moest laten prikken. Dat was echt alles geen onderzoek van haar buiken of aanvullende vragen (echt helemaal niks). We kregen een briefje mee voor het bloedprikken, maar daarvoor moesten we wel 2 uur wachten. Om mijn beste Spaans heb ik de "arts" uitgelegd dat ik echt geen twee uur meer ging wachten en welke andere oplossing er was. We konden ook naar een prive laboratorium gaan om daar het bloed te laten onderzoeken.
Wat ik als erg storend heb ervaren is dat 55 pesos voor een ziekenhuis bezoek voor mensen zoals Patty echt heeeeeeeeeel veeeeeeel geld is en dat er dan nog niet eens serieus naar haar wordt gekeken.
Voor het bloedonderzoek in het private laboratorium waren we 150 pesos kwijt en hadden we direct de uitslag. Met deze uitslag moesten we terug naar de arts in het ziekenhuis, maar als brutale geemancipeerde vrouw heb ik de uitslag gewoon geopend en ben ik op de stoel van de dokter gaan zitten. Bij resultato stond Positivo dus jip je bent zwanger zei ik tegen Patty (zo dat heeft ons weer 55 pesos uitgespaard).
Nou de rest van de verhalen over de afgelopen week komen nog wel. Ga nu eens lekker zwetend de heerlijk `frisse` nacht tegenmoet (het koelt hier maar af tot 23 graden).
O voor de mensen die mijn mail hebben ontvangen gooi hem maar in de prullenbak, want het hele idee is niet doorgegaan.
Winny
vrijdag 1 mei 2009
hier ben ik weer
Hallo allemaal,
Jeminee in Nederland is toch ook weer vanalles aan de hand.
Wat een enorme gek die zomaar op een menigte mensen in rijd. Ook hier stond het in de krant wat er in dat kleine kikkerland afgelopen donderdag gebeurt is.
Nou hier gaat alles nog prima. Eigenlijk merken we gelukkig maar heel weinig van het griepvirus. Zo nu en dan zie je wel iemand met een mondkapje lopen, maar deze zijn nog lang in de minderheid. Dion had gisteren wel het idee dat de schappen in de winkel minder gevuld waren, maar dat kan ook toeval zijn. We hebben wel voor alle zekerheid meer eten in huis gehaald.
Patty ons kindermeisje blijkt nu zo'n 3 maanden zwanger te zijn, wat betekent dat ze over 4 maanden ons gaat verlaten. Ik vind dit best behoorlijk balen, want dan moeten we opnieuw iemand aan de kids laten wennen en aan ons. Met Patty gaat het wel steeds beter, maar ze is zo bang. Voor mij is het soms wel moeilijk dat er helemaal geen eigen initiatief in zit en ik ben helemaal nog niet gewend aan dat langzame ritme. Als je Patty vraagt om een tomaat, paprika, courgette en ui te snijden doet ze daar gemiddeld een uur over. Nou jullie kennen mij wel dat duurt me dus echt te lang. Ik heb deze week dus besloten dat ik het opgeef om haar te laten koken. Deze week heb ik gewoon 's middags gekookt, met hulp van Patty erbij.
Gisteren kwam nog een meneer aan de deur om te vragen of hij de auto mocht wassen voor 50 pesos (dat is zo'n 2,80 euros). Nou geen probleem hoor!
Dinsdag ben ik nog naar de emigratie geweest, maar onze FM3 was nog niet klaar (voor niks 1,5 uur gewacht). Vandaag weer gegaan, maar de emigratie was gesloten ivm de 1 mei viering (nu maar maandag proberen en hopen dat ze niet moeilijk gaan doen dat we niet binnen 10 dagen terug zijn gekomen- we zijn wel binnen 10 dagen terug gekomen, maar toen hadden zij het nog niet klaar).
Dinsdag ook nog de auto laten repareren. Er waren 2 schokdempers kapot en in een band zat een schroef (uiteindelijk weer 1450 pesos minder rijk).
O toen Eric dus naar NL wilde gaan toen bleek zijn fm3 niet meer geldig te zijn. Een week voordat wij gingen zijn we nog met Norma bij de emigratie geweest om te vragen of alles in orde was (ja ja werd er gezegd geen probleem zijn document is tot 15 mei geldig). Nou op het vliegveld was de meneer van de emigratie het daar niet mee eens. Het document zou 1 april verlopen zijn. Eric is gelukkig wel nog als toerist het land uit kunnen komen, maar het grappige is, is dat aan Norma de dag erna werd medegedeeld dat de fm3 op 1 februari verlopen was (hihihihi snappen jullie er nu nog iets van!!)
Ik heb nog maar 15 minuten stroom in mijn laptoppie dus ga er eens vandoor.
Greets
WInny
Jeminee in Nederland is toch ook weer vanalles aan de hand.
Wat een enorme gek die zomaar op een menigte mensen in rijd. Ook hier stond het in de krant wat er in dat kleine kikkerland afgelopen donderdag gebeurt is.
Nou hier gaat alles nog prima. Eigenlijk merken we gelukkig maar heel weinig van het griepvirus. Zo nu en dan zie je wel iemand met een mondkapje lopen, maar deze zijn nog lang in de minderheid. Dion had gisteren wel het idee dat de schappen in de winkel minder gevuld waren, maar dat kan ook toeval zijn. We hebben wel voor alle zekerheid meer eten in huis gehaald.
Patty ons kindermeisje blijkt nu zo'n 3 maanden zwanger te zijn, wat betekent dat ze over 4 maanden ons gaat verlaten. Ik vind dit best behoorlijk balen, want dan moeten we opnieuw iemand aan de kids laten wennen en aan ons. Met Patty gaat het wel steeds beter, maar ze is zo bang. Voor mij is het soms wel moeilijk dat er helemaal geen eigen initiatief in zit en ik ben helemaal nog niet gewend aan dat langzame ritme. Als je Patty vraagt om een tomaat, paprika, courgette en ui te snijden doet ze daar gemiddeld een uur over. Nou jullie kennen mij wel dat duurt me dus echt te lang. Ik heb deze week dus besloten dat ik het opgeef om haar te laten koken. Deze week heb ik gewoon 's middags gekookt, met hulp van Patty erbij.
Gisteren kwam nog een meneer aan de deur om te vragen of hij de auto mocht wassen voor 50 pesos (dat is zo'n 2,80 euros). Nou geen probleem hoor!
Dinsdag ben ik nog naar de emigratie geweest, maar onze FM3 was nog niet klaar (voor niks 1,5 uur gewacht). Vandaag weer gegaan, maar de emigratie was gesloten ivm de 1 mei viering (nu maar maandag proberen en hopen dat ze niet moeilijk gaan doen dat we niet binnen 10 dagen terug zijn gekomen- we zijn wel binnen 10 dagen terug gekomen, maar toen hadden zij het nog niet klaar).
Dinsdag ook nog de auto laten repareren. Er waren 2 schokdempers kapot en in een band zat een schroef (uiteindelijk weer 1450 pesos minder rijk).
O toen Eric dus naar NL wilde gaan toen bleek zijn fm3 niet meer geldig te zijn. Een week voordat wij gingen zijn we nog met Norma bij de emigratie geweest om te vragen of alles in orde was (ja ja werd er gezegd geen probleem zijn document is tot 15 mei geldig). Nou op het vliegveld was de meneer van de emigratie het daar niet mee eens. Het document zou 1 april verlopen zijn. Eric is gelukkig wel nog als toerist het land uit kunnen komen, maar het grappige is, is dat aan Norma de dag erna werd medegedeeld dat de fm3 op 1 februari verlopen was (hihihihi snappen jullie er nu nog iets van!!)
Ik heb nog maar 15 minuten stroom in mijn laptoppie dus ga er eens vandoor.
Greets
WInny
Abonneren op:
Posts (Atom)