Voor ons geen kindermeisje meer

Nou een beetje rare week hier gehad.

Zoals vele waarschijnlijk al weten stond dus vorige week zondag Patty (ons kindermeisje) huilend voor de deur. Ze was weggelopen bij haar man omdat die haar geslagen had. We hebben haar voorgesteld om een week bij ons te blijven en dat we dan zouden kijken wat er ging gebeuren. Zondagmiddag zijn we samen met haar Mark en Emily gaan opzoeken in Akumal (dit is mijn broer en zijn vriendin die op vakantie waren in Mexico). Patty zag voor de eerste keer in haar leven de zee en was erg onder de indruk van hoe mooi het was (na zo'n paar uur durfde ze zelfs even met haar voeten in de zee te staan). Zondagnacht hebben Dion en ik bijna geen oog dicht gedaan, omdat we bang waren dat Patty misschien toch een dubbele agenda zou hebben (we leven hier in een land waar het verschil tussen armoede en rijk enorm is. Wij behoren tot de rijkere van het land en lopen hierdoor ook risico dat iemand op ons geld uit is). De andere nachten hebben we achter de deur van de meiden een glas gezet, zodat we het zouden horen als iemand hun kamer binnen ging. Met dit glas achter de deur lukte het mij om toch weer in slaap te komen, maar bij Dion bleef de waaklamp de rest van de week aan.
Maandag ben ik met Patty naar de bank geweest, want ze had 900 pesos (rond de 50 euro) voor haar gezin in Chiapas gespaard (in Chiapas wonen haar vier kinderen bij haar schoonzus). Na de bank zijn we naar het ziekenhuis geweest, omdat Patty zo'n 3 maanden zwanger is en nog geen enkel controle heeft gehad. In het ziekenhuis hebben we zo'n 3 uur zitten wachten om van een "arts" te horen te krijgen dat ze bloed moest laten prikken om te bevestigen dat ze zwanger is. Nou in dat ziekenhuis heb ik mijn ogen uit gekeken. Eerst moesten we in een rij staan om een nummer te krijgen. Daarna moest je wachten dat dat nummer werd omgeroepen om vervolgens in de rij te gaan staan bij het archief (hier staan dus rekken vol met dossier van patienten- allemaal hand geschreven). Patty was een nieuwe patient dus ze kreeg een nieuw dossier (o de wachtrij was precies voor de klapdeuren naar de eerste hulp- erg praktisch ingericht allemaal- ook niet zo fijn voor de mensen die in de rij staan te wachten en een gratis kijken kunnen nemen naar de patiente van de eerste hulp). Daarna moesten we naar de achterkant van het ziekenhuisje lopen (de parkeerplaats van de ambulance) om in een rij te staan om te betalen (Patty heeft geen verzekering dus wij hebben voor haar het consult met de dokter betaald 55 pesos). Nadat we betaald hadden konden we gaan wachten dat haar naam werd opgeroepen om gewogen te worden (ook werd de temperatuur en de bloeddruk opgenomen). Zo'n anderhalf uur lang heb ik geprobeerd enige logica te vinden in de volgorde van het oproepen, maar helaas geen logica.
Nadat Patty gewogen was en haar bloeddruk en temperatuur was opgenomen (wat trouwens open en bloot in de open hal gebeurde- hoezo privacy) mochten we wachten op het oproepen om bij de "arts" naar binnen te gaan. Eindelijk waren we dan aan de beurt en toen kregen we van die aardige meneer te horen dat ze bloed moest laten prikken. Dat was echt alles geen onderzoek van haar buiken of aanvullende vragen (echt helemaal niks). We kregen een briefje mee voor het bloedprikken, maar daarvoor moesten we wel 2 uur wachten. Om mijn beste Spaans heb ik de "arts" uitgelegd dat ik echt geen twee uur meer ging wachten en welke andere oplossing er was. We konden ook naar een prive laboratorium gaan om daar het bloed te laten onderzoeken.
Wat ik als erg storend heb ervaren is dat 55 pesos voor een ziekenhuis bezoek voor mensen zoals Patty echt heeeeeeeeeel veeeeeeel geld is en dat er dan nog niet eens serieus naar haar wordt gekeken.
Voor het bloedonderzoek in het private laboratorium waren we 150 pesos kwijt en hadden we direct de uitslag. Met deze uitslag moesten we terug naar de arts in het ziekenhuis, maar als brutale geemancipeerde vrouw heb ik de uitslag gewoon geopend en ben ik op de stoel van de dokter gaan zitten. Bij resultato stond Positivo dus jip je bent zwanger zei ik tegen Patty (zo dat heeft ons weer 55 pesos uitgespaard).

Nou de rest van de verhalen over de afgelopen week komen nog wel. Ga nu eens lekker zwetend de heerlijk `frisse` nacht tegenmoet (het koelt hier maar af tot 23 graden).
O voor de mensen die mijn mail hebben ontvangen gooi hem maar in de prullenbak, want het hele idee is niet doorgegaan.

Winny