Veerles 1 verjaardag

Wat een leuke dag had moeten worden liep uit op een rampdag.
Gisteren (voor jullie al voorgisteren) is Eefje uit een hangmat gevallen vol met haar kin op een betonnen ondergrond. Ik zag al snel dat het een ritje naar het ziekenhuis was en zo belandden we dus op Veerles verjaardag met z'n vijven (begeleid door een van onze buren)in een privekliniek die gespecialiseerd is in eerste hulp.
De privekliniek is van een kinderarts die direct aanwezig was toen wij aankwamen met Eefje. Nadat hij de wond bekeken had bleek deze te complex te zijn om alleen te hechten. Na zo'n 45 minuten kwam zijn vrouw (die ook kinderarts is, maar gespecialiseerd is in plastic chirurgie) aan. GElukkig kreeg Eefje wel direct iets tegen de pijn, waardoor ze rustiger werd. Tijdens het hechten, wat zo'n uur heeft geduurd hebben ze Eefje onder narcose gebracht. Ze heeft nu 8 hechtingen en de kinderartsen waren er van verzekerd dat het litteken vrij beperkt zou blijven. De wond is onder haar kin, dus mocht het een litteken worden dan zie je dat niet in haar gezicht. We waren ons kapot geschrokken en op zo'n moment is het heel moeilijk om in zo'n ver land te zijn. Norma en Eric zouden we die middag ophalen van het vliegveld, dus onze bevriende kinderarts was niet aanwezig. GElukkig wist ik dat van een van onze buren de broer kinderarts was dus daar ben ik direct naar toe gerend.
Het grote verschil met NL is dat je waarschijnlijk in NL nog zo'n 3 uur op de EHBO had moeten wachten voordat je geholpen werd. Nu werd er een privekliniek speciaal voor ons geopend (gaan alleen open bij spoedgevallen die gemeld worden)en stonden er 2 kinderartsen tot onze beschikking. En de kosten zijn trouwens ook belachelijk laag. Omgerekend waren we zo'n 120 euro kwijt.

Hopelijk gebeurd er de komende weken niks meer en eigenlijk hoop ik dat er nooit meer iets met de kids gebeurd. Ik was trouwens wel heel blij dat ik nog even mijn schoonmoeder aan de lijn kon krijgen. Op een gegeven moment mocht er maar 1 van ons bij EEfje blijven en toen stond ik dus op de gang en hoorde haar huilen. Nou vreselijk zeg. Gelukkig kreeg ik Toos nog te pakken en kon ik even mijn verhaal en onrust kwijt. Nog even en dan hebben we weer iedereen om ons heen als er zo iets naars gebeurd.

Winny